Χώρα προέλευσης There are no products in this category.

Τσάι είναι το ρόφημα που γίνεται από τα φύλλα της Camelia Sinensis, δηλαδή του τεϊόδενδρου. Η μυθική προέλευση του έχει τα χνάρια της στο 2737 π.Χ. κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κινέζου Αυτοκράτορα Shen Nung. Η καλλιέργεια του όμως ξεκίνησε στην Κίνα τον 4ο αιώνα. Αυτή την εποχή όμως το τσάι δεν το έφτιαχναν σα ρόφημα αλλά το έβαζαν μέσα σε γλυκά και το έβραζαν μαζί με ρύζι, μπαχαρικά και ξηρούς καρπούς. Αργότερα τα αποξηραμένα φύλλα τα έκαναν σκόνη και τα κτυπούσαν σε μπωλ με νερό. Ο τρόπος παρασκευής που γνωρίζουμε εμείς σήμερα, έγινε δημοφιλής κατά τη διάρκεια της Δυναστείας των Ming (1368-1644).
Είναι η χώρα που γνωρίζει το τσάι και τα μυστικά του όσο καμία άλλη. Εδώ κατέχουν τους τρόπους να παράγουν λευκό, πράσινο, oolong,  pu-erh, μαύρο και καπνιστό τσάι. Η καλλιέργεια, το μάζεμα, η επεξεργασία έχουν τη μοναδικότητα, το μύστηριο και την ανάταση που δίνει η τέχνη.
Στη συλλογή μας θα βρείτε:
Λευκό τσάι σε διαφορετικές ποιότητες. Από πολύ προσιτές όπως το Pai Mu Tan μέχρι και το σπάνιο Yin Zhen. Πράσινο τσάι σε πάρα πολλές ποιότητες, σχήματα και γεύσεις. Ξεχωρίζουν οι δύο βασικές κατηγορίες Chunmee και Gunpowder. Η πρώτη περιλαμβάνει πράσινο τσάι σε φύλλο, ενώ η δεύτερη πράσινο τσάι σε σφιχτοδιπλωμένους "κόκκους". Ακόμη, θα βρείτε μεγάλη ποικιλία σε σπάνιες και δυσεύρετες ποιότητες. Τσάι oolong. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και το pu-erh. Η συλλογή μας περιλαμβάνει συμπιεσμένες "πίτες", "φωλιές" μικρές και μεγάλες και πολύ καλές ποιότητες Ti Kuan Yin. Μαύρο τσάι σε μεγάλη ποικιλία. Yunnan σε πολλές ποιότητες ανάμεσα τους και η εξαιρετική πρώτη ποιότητα Jin Hao, Keemun, καπνιστό Lapsang Souchong και τα περίφημα Ning Hong Jin Hao, Golden Needles, Golden Monkey και Golden Downy.

Το τσάι καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Τανζανία το 1902 όταν Γερμανοί άποικοι το πρότειναν στους Αγροτικούς Ερευνητικούς Σταθμούς του Amani και του Rungwe. 'Ομως η παραγωγή για εμπορικούς σκοπούς ξεκίνησε μόλις το 1926 και γνώρισε μεγάλη άνθηση μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όταν δηλαδή ανέλαβαν τη χώρα οι Βρετανοί. Πρίν την ανεξαρτησία η καλλιέργεια γινόταν σε μεγάλους κήπους - estates, πρακτική που ακολουθούνταν σε πολλές αφρικανικές και νότιοασιατικές χώρες εκείνη την περίοδο. Τη γενική εποπτεία τότε είχε το Tanganyika Tea Board  το οποίο μετά την απελευθέρωση ονομάστηκε Tea Board of Tanzania. Μικροί καλλιεργητές άρχισαν να δραστηριοποιούνται στις αρχές του 1960 με την εποπτεία του σχετικού υπουργείου.

Στην Τανζανία παράγεται αποκλειστικά μαύρο τσάι και ως επί το πλείστον σε μορφή CTC. Οι κύριες χώρες εισαγωγής του είναι η Μ. Βρετανία και άλλες ευρωπαϊκές.

Το τσάι του Νεπάλ άρχισε να γίνεται γνωστό διεθνώς τα τελευταία χρόνια. Για το πως έφθασε το τσάι στο Νεπάλ υπάρχουν διάφορες ιστορίες αλλά μόνο μία εξακριβωμένη. Η πρώτη αναφέρει ότι ο Κινέζος αυτοκράτορας Mu Tsung, δώρισε σπόρους τσαγιού στον πρωθυπουργό του Νεπάλ Jung Bahadur Rana κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην Κίνα στις αρχές του 1860. Όταν επέστρεψε στο Νεπάλ έδωσε τους σπόρους στον συνταγματάρχη Gajraj Singha Thapa, που ήταν και στενός του συγγενής, για να δημιουργήσει την πρώτη φυτεία τσαγιού.
Μία άλλη ιστοριά αναφέρει ότι σε μία περιοδεία του στο Darjeeling ο συνταγματάρχης Thapa είχε εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από το εκπληκτικό ρόφημα που του προσέφεραν όπου κι αν πήγαινε, που αποφάσισε να καλλιεργήσει το δικό του τσάι στην ανατολική περιοχή του Ilam. Όποια ιστορία και αν θεωρηθεί πραγματική, το σίγουρο είναι ότι στα τέλη του 19ου αιώνα το τσάι είχε βρει το δρόμο του προς το Νεπάλ.
Για δεκαετίες οι φυτείες του τσαγιού ανήκαν σε κυβερνητικούς και επιχειρηματίες που ζούσαν στο Kathmadu και το τσάι παραγόταν κυρίως για εγχώρια κατανάλωση. Μέχρι τα τέλη του 1950 δεν υπήρχαν ούτε καν δρόμοι στη χώρα. Όλοι ταξίδευαν με τα πόδια και το τσάι που προοριζόταν για εξαγωγή έπρεπε να μεταφερθεί σε καλάθια εκτός των συνόρων. Αρχικά οι καλλιεργητές έδιναν μεγαλύτερη σημασία στην ποσότητα και λιγότερο στηην ποιότητα με αποτέλεσμα το τσάι να είναι υποβαθμισμένο. Τα τελευταία χρόνια όμως, διεθνείς και τοπικοί οργανισμοί βοηθούν και υποστηρίζουν την ανάπτυξη της βιομηχανίας και την προώθηση του τσαγιού στο Νεπάλ. Το 2000 ο τελευταίος βασιλιάς Birenda ηγήθηκε της Εθνικής Πολιτικής για το τσάι, που σκοπό έχει να αυξήσει τις καλλιεργητικές περιοχές, τις θέσεις εργασίας, να ανοίξει εκπαιδευτικά και ερευνητικά κέντρα έτσι ώστε το τσάι του Νεπάλ να βρει τη θέση του στην παγκόσμια αγορά.